Dongara

Na de drukke dag van gister, starten we rustig op. Het is nog steeds erg winderig, daarom ontbijten we in de kampkeuken.

Als we de camping verlaten rijden we eerst even naar het haventje van Port Gregory. Bij het verlaten van het dorpje rijden we langs de Pink Lagoon om nog wat foto's te maken. Het blijft een heel bijzonder gezicht, het gekristalliseerde zout en de rose kleur.

We nemen afscheid van onze Mauretaanse vrienden om onze tocht naar het zuiden te vervolgen. We missen een onverharde (invloed van de psyche, angst voor het zand?) 4 wd weg van 17 km naar Horrocks. Nu moeten we via een geasfalteerde omweg naar het mooiste strand van Australie, volgens een folder.

We rijden voor het eerst door een landschap met uitgebreide graanvelden, althans de stoppels daarvan. Op een enkele plaats zien we nog een combine in alktie. Het graan wordt opgeslagen in een soort verrijdbare silo's. We brengen een bezoekje aan Henry Stanfords Stables, oud transportbedrijf, waarbij de oude machine's de grootste atractie vormen.

Horrocks heeft een mooi strand, maar de wind jaagt ons van het strand af. Als we Northampton passeren ontwaren we een mooi kerkje, blijkt Northampton een van de oudste stadjes van Australië te zijn.

In Geraldton willen we eigenlijk lunchen, maar ook hier verhindert de wind, maar ook de niet aangename uitstraling van het stadje een lang verblijf. Geen gezellig terrasje te vinden. Na een snelle "take away" koffie vervolgen we onze tocht om te eindigen in Dongara. Na wat inkopen voor ons avondmaaltje strijken we vrij vroeg neer op een camping. Er staat nog steeds een harde wind, maar achter ons campertje, in het zonnetje, kunnen we, kantje boord, van een biertje en wijntje genieten.   

Op een grote bakplaat, zoals er hier talloze staan, ook op publieke picknick plaatsen, braden we vlees en groente en kunnen we, enigszins, beschut voor de wind op ons gemakje eten.