Hobas

Hobas, dinsdag 05-12-2017P

Vandaag staat er een lange tocht op het programma. We moeten naar de Fish River Canyon. De kortste route is een kleine 300 km en bijna alles asfalt en de mooiere route, via Rosh Pinah is 150 km asfalt en 220 km gravel, maar schijnt veel mooier te zijn. We kiezen voor de mooie route en schatten tussen de 7 en 8 uur nodig te hebben, inclusief kiekjes maken.

Vanmorgen ontbijten we met gebakken spek met een eitje. Er is er toch weer eentje gesneuveld, ondanks mijn voorzichtige rijstijl. Maar dit keer zonder erg, goed verpakt in plastic zak. Al doende leert men.

Rond half negen komt ons, tot nu toe, betrouwbare werkpaard weer tot leven en brengt ons met gezwinde spoed binnen anderhalf uur, 150 km asfalt, naar Rosh Pinah. Het is een vrij groot stadje, dat helemaal leeft van de zinkmijn, die er gevestigd is. Het stadje ziet er zeer welvarend uit. Maar met buiten het stadje zijn enorme bergen restafval zichtbaar. Hopelijk niet schadelijk.

We vinden een Sparwinkel en doen uitgebreid boodschappen. Vanavond houden we een braai. Vlees, groente, bier en wijn in overvloed.

We vervolgen onze tocht in zuidelijke richting naar Sendelingsdrif, een plaatsje net over de grens met Zuid Afrika. Vlak voor de grens slaan we linksaf, en volgen een gravelweg van 79 km langs de Oranje rivier. Deze vormt de grens tussen Namibië en Zuid Afrika. Zo rij je langs de grens met Angola, en voor je het weet rij je al weer langs de grens met Zuid Afrika. Het is een goed berijdbare weg gedeeltelijk door de bergen en gedeeltelijk langs de rivier. We zijn tevreden met onze keuze en genieten van de uitzichten op de bergmassieven en de rivier. Vlak voor Aussenkehr bereiken we het meest zuidelijke punt van onze tocht en draaien we terug in noordelijke richting. Vlak voor Aussenkehr zien we plotseling, voor het eerst tijdens onze rondreis, cultuurgrond opdoemen. We ontwaren uitgestrekte velden met iele plantjes die langs draadjes groeien en constant bevochtigd worden. Tot mijn schande moet ik hier bekennen, dat ik niet weet om welk gewas het gaat. Bij navraag blijken het druiven te zijn. Van deze wijnstokken wordt de Aussenkehr wijn gemaakt!

De weg in noordelijke richting, hoewel gravel, loopt als asfalt en ik moet moeite doen om niet boven de 80 km per uur uit te komen (mag niet van de verhuurder, daarnaast is er een hinderlijke piep ingebouwd met GPS tracker, uiterst irritant!)

Rond  vijf uur bereiken we onze pleisterplaats, Hobas, en vinden een schaduwrijk plekje om bij te komen van deze  “zware tocht”😎. Vandaag was het echt bloed- en bloedheet.

Na een lekkere braai bereiden we ons voor op het bezoek aan de Canyon morgen.

Verder hoop ik dat Sinterklaas jullie allemaal goed bedacht heeft. Hier zijn ze al volop met de kerst bezig. Rare gewaarwording bij deze temperaturen.