Swakopmund

29 november 2017 - Swakopmund, Namibië

Swakopmund, woensdag 29-11-2017

Vanmorgen gestart met wentelteefjes, het brood was inmiddels zo oud dat het niet meer te pruimen was, maar gebakken in smeerboter met kaas ertussen werd het toch nog een heerlijk ontbijtje. We moesten in smeerboter bakken, want de twee jongens van de camping hebben gisteren onze olijfolie "geleend" en niet meer teruggebracht. 

Om 08.00 uur zijn we reisvaardig om de spannende tocht door de Messum Crater aan te vangen. We trekken door een onvoorstelbaar verlaten gebied. Over de weg waaraan onze camping ligt is gisteren 1 auto gepasseerd.

Na 15 km slaan we linksaf de weg naar en door de krater in. De Messum Crater is een oude vulkaankrater met een doorsnede van 20 km. Aanvankelijk is er nog wat begroeiing, maar het is onvoorstelbaar hoe zelfs in deze droogte, er toch nog hier en daar een plantje staat. De kleuren van zand en rotsen variëren van geel tot roodbruin. Omdat het nog redelijk vroeg op de dag is zijn de kleuren en schaduwen nog prachtig en indrukwekkend.

Het pad blijft redelijk berijdbaar hoewel we in een stuk los zand de 4wd wel nodig hebben. Onze reispartner vindt het zelfs nodig zijn bandenspanning te verminderen. Daar hebben wij geen zin in en alles gaat prima! 

Na zo'n 40 km komen we binnen de krater en ontrolt zich een prachtig panorama voor onze ogen. Alleen rotsen en zand. De krater is geen cirkelvormig geheel maar grillig gevormd met rotsformaties waar de weg zich tussendoor slingert. Bij een viewpunt genieten we van het uitzicht en van een kopje thee, aangeboden door onze reisgenoten uit Wales. Gelukkig hebben we nog cocosflavoured koekjes, zodat ook wij een bijdrage kunnen leveren aan de theepauze.

We vervolgen onze tocht en volgens de LP moeten we in een gebied komen waar uitgestrekte gebieden begroeid met lichen liggen. Lichen zijn een symbiose van levende organismen, bestaande uit alg en fungus, waarbij de alg met chlorophyl zorgt voor de brandstof van de fungus. Het was wel even zoeken, maar uiteindelijk hebben we ze gevonden.

Na een tocht van 6 uur, zonder ook maar een auto gezien te hebben, bereiken we de kustweg bij Cape Cross. Hier bezoeken we nog een enorme zeehondenkolonie, maar dit bezoek levert ons onbegrepen beelden en bijzondere teleurstelling op. In de kolonie van echt honderden dieren treffen we tientallen dode babyzeehondjes aan. Bovendien zien we de baby's gruwelijk mishandeld worden door de ouderdieren tot de dood er op volgt. Alle dode dieren blijven liggen en geeft een luguber beeld en een geweldige stank. 

Het grijpt ons en ook onze reispartners van deze dag aan en enigszins ontdaan nemen we afscheid en gaan we weer onze eigen weg.

We zoeken onze camping Alte Brucke op in Swakopmund, toch nog een 100 km rijden. Na een mooie plek in het zonnetje gevonden te hebben doen we uitgebreid inkopen bij "De Spar" en besluiten de dag met een heerlijke barbeque, hoewel het hier ‘s avonds lelijk afkoeld.

Eindelijk internet, dus verhalen en foto’s kunnen plaatsen.

Foto’s