Sesriem

2 december 2017 - Sesriem, Namibië

Sesriem, zaterdag 02-12-2017

Heerlijk geslapen in een echt bed, maar we hebben de knusheid van ons daktentje toch ook wel wat gemist. Gisteravond was al duidelijk geworden dat er bij de kamer ook nog een ontbijt hoorde. We doen ons tegoed aan een heerlijk ontbijtbuffet met ook nog een “scrambled egg”.

Half negen zijn we “on the Road again” richting Sesriem, een campsite binnen het NP waartoe Sossusvlei behoort. De weg loopt nog steeds tussen kale bergruggen door en hoewel je het in dit woestijnlandschap niet voor mogelijk houdt, ontwaren we in de buurt van Sesriem alweer enige gemsbokken.

In Sesriem aangekomen, boeken we eerst een plekje op de camping en kopen we een toegangsbewijs voor het NP. Na een kort rustmoment op de camping komen we weer in actie en brengen we een bezoek aan de 5 km verderop gelegen Sesriem Canyon. Zeer de moeite waard. Na een afdaling in de canyon, proberen we het water, dat er zou moeten zijn, te bereiken. Helaas, na een helse klauterpartij in moordende hitte moeten we constateren dat de bron drooggevallen is. 

Na deze inspanning zetten we koers naar de Sossusvlei, een rit van 65 km binnen het NP. Na een kilometer of 30 doemen de eerste roodbruin gekleurde zandduinen op. Onze eerste stop is bij “dune 45” zo genoemd omdat hij precies 45 km van Sesriem ligt. Na een kort oponthoud vervolgen we onze tocht naar “deadvlei”. Hier moeten we ruim een kilometer door het roodbruine zand banjeren, ook nog over een zandrug, om er te komen. Deadvlei is een gebiedje waar alleen nog dode bomen staan op een grijze kleivlakte omgeven door roodbruin zand. Werkelijk imponerend en om te zien door de desolaatheid.

Vele foto’s verder vervolgen we onze tocht door de Sossusvlei tot we 5 km voor het eindpunt in het gebied “ 4wd only” komen. Zo langzamerhand, door de wol geverfde 4wd drivers zijnde, levert dit nauwelijks nog uitdaging op.

Op het eindpunt aangekomen genieten we van een ijskoud biertje uit onze onvolprezen boordkoelkast en wachten tot de zon wat lager staat om nog wat foto’s te maken. Het is er geweldig, mede omdat er verder helemaal niemand is.

Rond kwart voor zeven aanvaarden we de 65 km lange terugtocht naar onze camping, waarbij we genieten van het schaduwspel van de zon met de grillig gevormde richels van de zandduinen.

Om kwart voor acht zijn we terug op de camping, de bekende avondwind steekt weer op en het voelt fris aan. We bereiden een zeer eenvoudig maaltje en na een lekkere douche duiken we ons daktentje in. Het einde van weer een onvolprezen vakantiedag.

Foto’s